We hopen allemaal dat het komende jaar beter wordt dan het vorige. Het vaccin komt er aan! En nu maar hopen dat het werkt. En dat genoeg mensen bereid zijn om zich te laten vaccineren. En dat het nog op tijd is om een derde dodelijke golf te voorkomen. En dat er niet een nieuw virus opduikt waar dit vaccin niet voor helpt.

We hopen, we hopen, bijna tegen de klippen op. Want het blijft natuurlijk onzeker. Geen mens die weet welke verrassingen ons nog te wachten staan. Met wat voor nieuwe problemen krijgen we dit jaar te maken? We hopen maar dat het meevalt.

Nu is ‘hoop’ ook een kernwoord uit het christelijk geloof. Geloof, hoop en liefde, weet u wel? Met die woorden is iets bijzonders aan de hand. Als je ze los gebruikt, hebben ze nauwelijks zeggingskracht. ‘Ik geloof het wel’: dat klinkt niet overtuigend. ‘Ik hoop het’: dan weet je nog niks. ‘Liefde’: een leuke droom tot ie uiteenspat.

Pas in de verbinding met God worden deze woorden sterk. We kennen Gods liefde, bewezen in zijn Zoon, Christus Jezus. En dus geloven we rotsvast in Hem. En zo hopen we ook op Hem: Hij komt zijn beloften na. Gods regering kent geen missers. Hij weet wat Hij wil en Hij kan het doen.

Daarom blijven wij hopen, zeker. Zelfs op dat vaccin. We ontvangen het vol vertrouwen uit de hand van God. Want op Hem hebben wij al onze hoop gevestigd.

Kornelis Harmannij