Blog

Juist nu

Bedrijven adverteren ermee: ‘juist nu’ kunnen wij veel voor u betekenen. Of, als ze iets bescheidener zijn: ‘ook nu’ staan wij voor u klaar. Allerlei instellingen roepen ons op om ‘juist nu’ de idealen waar zij voor staan niet te vergeten maar te blijven steunen.
Het is verleidelijk om als kerk mee te roepen in dat koor. Kom juist nu naar onze diensten! Helaas is dat niet mogelijk. Bij de versoepeling van de maatregelen staan de kerkdiensten – samen met festivals en andere drukbezochte evenementen – voorlopig achteraan. Ja, we hebben onze online-diensten! Voor iedereen te volgen. Maar het blijft behelpen. We snakken naar het moment dat we weer gewoon samen kunnen komen.
Het dwingt ons om ‘juist nu’ ons te bezinnen. Waarvoor zijn we kerk? Waarvoor houden we kerkdiensten?
Het is ook een tijd van bezinning voor ieder persoonlijk. Juist nu ga je nadenken over wat er echt toe doet. Zocht ik alleen mezelf? Dan merk ik nu hoe eenzaam dat is. Leefde ik voor de mensen om me heen? Dan kan ik me opeens zo nutteloos voelen.
Toen Jezus in een dergelijke positie verkeerde, wist Hij het wel: Hij vertrok naar de hemel. Niet als vlucht, maar om vanaf die plek des te meer voor ons te kunnen betekenen. Daar, in het machtscentrum van onze wereld, bij zijn Vader in de hemel.
Donderdag gedenken we zijn ‘hemelvaart’. Juist nu wijst dat ons de weg die altijd open blijft.

Kornelis Harmannij

Afkloppen

‘Even afkloppen: bij ons thuis is nog niemand besmet’. Huh? Afkloppen? Ja, want je moet het noodlot niet uitdagen, toch? Dus om de schijn te vermijden dat je je beter voelt dan een ander, klop je het af op een stuk hout, liefst ongeverfd. Of je zegt alleen ‘even afkloppen’. Dan laten de goden je hopelijk met rust.
Gek, zo’n gewoonte? Dat is het zeker. Onzin? Dat niet helemaal. We ervaren immers dat we ziekte en dood niet in de hand hebben. Het kan je zomaar overkomen. Een kwestie van toeval, zegt de een. Een ander spreekt over het noodlot. En ergens is er het knagende gevoel dat het misschien te maken heeft met een ‘hogere macht’. Dat klinkt griezelig. Maar het biedt ook kansen: stel dat je die hogere macht kunt beïnvloeden? Het afkloppen is zo’n ritueel om hogere machten te vriend te houden. Of het helpt? Waarschijnlijk niet. Maar wat kun je anders?
Als christenen zijn we blij dat we niet aan ‘de goden’ zijn overgeleverd, met hun willekeur, maar aan de Vader van Christus Jezus. De God die zich laat kennen als goed en betrouwbaar. We hoeven Hem niet bij te sturen met vreemde rituelen maar mogen gewoon rechtuit tot Hem bidden.
Dan weten we nog steeds niet welk onheil ons misschien zal overkomen. Dat hoeft ook niet. Ziekte en dood zijn vijanden en dus niet te vertrouwen. Maar God is als een vriend; laat het gerust aan Hem over.

Kornelis Harmannij

Genezing

Toen Jezus op aarde was, heeft Hij zieken genezen. In enkele gevallen heeft Hij zelfs doden tot leven gewekt. Zou Hij dat vandaag ook kunnen? Vast wel. Waarom doet Hij het dan niet? In ieder geval niet zo dat het ons opvalt. Toch zou het in deze tijden van Corona een welkom geschenk zijn.
Let dus op de reden waarom Jezus genas. Hij vertelde de mensen over het komende wereldrijk van God. Met zijn wonderen bewees Hij dat het echt ergens over gaat: het Rijk van God is meer dan een droom. De genezingen bedoelden hoop te geven.
Het effect was meermalen anders. Dan zijn mensen niet zo bezig met de toekomst die God belooft maar vooral met hun eigen zorgen. Ik wil me weer goed voelen en alles aankunnen. Ik heb te weinig vertrouwen in God om het aan Hem over te laten.
Daarom was Jezus zelf al terughoudend met genezingen. Hij zocht geen spektakel maar geloof. Ook zijn leerlingen hebben zich vooral toegelegd op verkondiging. Wonderlijke genezingen waren nooit meer dan ondersteuning van de boodschap.
Dat bleek toen Jezus zelf in de problemen kwam. Hij zette geen wonderkracht in om aan het kruis te ontkomen. Hij liet zich doden om pas op de derde dag weer op te staan. Zo geeft Hij hoop aan mensen die hier wegsterven. We mogen net als Hij focussen op Gods rijk dat komen zal. Dan staat Hij garant voor een leven waar geen virus tegenop kan.

Kornelis Harmannij

Straf

Is de corona-crisis een straf van God? Zeg niet te snel ‘nee’. Want het is goed om rekening te houden met een God die regeert, een God die reageert op wat wij doen. Het is ook eerlijk om te erkennen dat het handelen van ons mensen meermalen aanleiding geeft tot enige correctie van Boven.
Is de corona-crisis dus inderdaad een straf van God? Zeg ook niet te snel ‘ja’. Want we kennen alleen de grote lijn van Gods werken. De details kennen we niet en moeten we ook maar niet eigenwijs gaan invullen.
Beter is het om vast te houden aan die grote lijn, die we door Jezus steeds beter mochten leren ontdekken. Dan weten we dat God met zijn oordeel niet wacht tot het eind van de tijden. Alle eeuwen door heeft Hij regelmatig de wereld opgeschud en brutale machten afgestraft. Wie weet, wil Hij ook deze tijd gebruiken om ons tot bezinning te brengen en dwaze dromen op te blazen.
Maar vooral weten we dat Hij ons in Christus Jezus een schuilplaats biedt. Jezus heeft de schuld van ons falen op zich genomen en heeft aan het kruis de straf daarvoor verdragen. Wie zich in bescheiden geloof bij Hem voegt, hoeft voor Gods oordeel niet meer bang te zijn. Dan heb ik nog steeds de dood verdiend, maar mag overleven door Christus Jezus. Hij heeft door zijn opstanding de dood overwonnen. Is het niet binnenkort Pasen?

Kornelis Harmannij

Vertrouwen

Wat betekent vertrouwen, wanneer Corona op de loer ligt? Maakt vertrouwen op God je onkwetsbaar? Nee, dat zal niet zo zijn. Maar wat dan wel?
Er zijn er die zeggen: ‘vertrouwen is goed, voorkomen is beter’. Dat klinkt verstandig. Maar ‘vertrouwen’ komt er op deze manier wat bekaaid van af.
Aan de andere kant ken ik ook niemand die zal vinden dat het vertrouwen op God alle voorzorgsmaatregelen overbodig maakt. Je hebt hersens gekregen, gebruik ze!
Maar hoe dan? Uiteindelijk draait het om de vraag wat je met ‘vertrouwen’ bedoelt. Het is geen vrijwaring van problemen maar hulp middenin die problemen. Vertrouwen op God betekent dat je gelooft dat Hij alle dingen in de hand heeft, en vooral: dat Hij daarin betrouwbaar handelt. Hij is een God van recht, Hij zal je nooit bedriegen.
Kijk naar Jezus: Hij vertrouwde op God en kon zo de kruisdood aan. Hij deed wat zijn Vader Hem had opgedragen want Hij vertrouwde dat het alleen op die manier goed zou komen. En dat kwam het.
Zo is het ook voor ons zaak dat we in deze onzekere tijden opnieuw leren om onze keuzes af te stemmen op de wil van God. Doe wat goed is voor Hem, en daarmee voor de mensen om je heen. Dan zal Hij wel zorgen dat het ook goedkomt voor jou. Hoe? Dat is niet van te voren te zeggen. Het is niet voor niets een kwestie van vertrouwen!

Kornelis Harmannij

Intens

Jezus heeft ons geleerd om kort en zakelijk te bidden. God weet wel wat je nodig hebt. Het ‘Onze Vader’ gaf Hij als voorbeeld mee: een kort en krachtig gebed, met voldoende aandacht voor de verschillende facetten van ons bestaan.
Evengoed weten we van diezelfde Jezus dat Hij veel tijd besteedde aan het spreken met zijn hemelse Vader. Zijn gebeden waren echt niet altijd met een minuutje klaar. In de nacht voor zijn arrestatie was Hij zo lang aan het bidden dat zijn leerlingen erbij in slaap vielen.
Blijkbaar ging het Jezus vooral om de intensiteit van ons bidden. Hij was kritisch op mensen die veel woorden gebruiken omdat ze eigenlijk niets te zeggen hebben. Maar Hij heeft waardering voor mensen die net als Hij nachtenlang worstelen met hun vragen, en God daar intensief bij betrekken.
Daarom kon Jezus ook oproepen om nooit te stoppen met bidden. Als je gebed niet direct de gewenste uitwerking heeft, is dat alleen maar reden om ermee door te gaan. Blijf God vragen om hulp! Vroeg of laat zal Hij die geven, op zijn verrassende wijze.
Jezus vormt daarvan zelf het bewijs. Al biddende is Hij gestorven, zonder dat de hemel een teken van leven gaf. Maar toen alles verloren leek, greep God in, haalde zijn Zoon terug uit de dood en blies met zijn Geest de kerk nieuw leven in.
Blijf dus bidden. Het is voor God nooit te laat om iets voor ons te kunnen doen.

Kornelis Harmannij

Licht

De dagen worden weer langer, zeggen we. En we bedoelen: het is weer langer licht. Daar worden we vrolijk van. Want als het buiten lichter is, voelt het van binnen ook een stuk lichter.
Onlangs hoorde ik iemand zeggen dat hij liever zijn benen zou missen dan zijn ogen. Gelukkig hoefde hij niet kiezen. Maar zijn boodschap was duidelijk: we ervaren het als een eerste levensbehoefte om het licht te kunnen zien. Om je te oriënteren, om andere mensen te ontmoeten, om te kunnen lezen. En ja, ook om op je telefoon te kunnen kijken.
Het eerste wat God schiep, was het licht. Niet de zon maar het licht. De zon is slechts een middel, het licht is de essentie. De zon wordt ooit overbodig, zegt de Bijbel. Want God zelf zal ons licht zijn, samen met Jezus, ‘het licht voor de wereld’. Door Hem gaan we de dingen doorzien, door Hem vinden we het geluk, door Hem kunnen we verder op onze weg door het leven.
Het probleem is alleen, zo zei Jezus ooit, dat de mensen te vaak in het donker blijven zitten. Onder het mom van ‘privacy’ verstoppen ze hun doen en laten, omdat ze weten dat veel ervan niet deugt.
Hoe heerlijk moet het dan zijn om in het licht van God te stappen. Hij wil zonden vergeven en ons een nieuwe stijl van leven aanleren. Daden waarvoor we ons niet hoeven te schamen. Een leven in het Licht.

Kornelis Harmannij

Liefde

Houdt u van alle mensen evenveel? Vast niet. Tenzij u van niemand houdt, dat kan natuurlijk ook. Maar meestal hebben we wel een bepaalde voorkeur. Je hebt met de een meer dan met de ander. En dat is prima.
Toen God ons leerde om onze naaste lief te hebben als onszelf, bedoelde Hij niet dat we onze gevoelens exact zouden moeten verdelen. Gesteld al dat zoiets mogelijk zou zijn. Hij wilde ons eraan herinneren dat niemand het recht heeft om te denken dat hij voor God belangrijker is dan een ander. Wees blij met de liefde die Hij je geeft, en gun dat op dezelfde manier aan die ander.
Als je vervolgens kijkt hoe God zijn liefde aan mensen toont, zie je duidelijke verschillen. Blijkbaar heeft God toch ook zijn voorkeuren en behandelt Hij ons niet allemaal gelijk.
Maar niemand valt er bij voorbaat buiten. Iedereen is welkom om te genieten van Gods goedheid en van de redding door Christus Jezus. En als je dan komt, zul je versteld staan.
Want verkijk je niet op de mensen die op het eerste gezicht veel problemen kennen. Houdt God minder van hen? Juist onder zulke mensen tref je er aan die zich bevoorrecht voelen, omdat ze zoveel bewijzen van Gods liefde hebben ervaren.
Zo werkt dat blijkbaar in de liefde. Het is geen afgepast patroon, voor iedereen hetzelfde. Het is aandacht voor jou persoonlijk, elke keer verrassend. Zou u het anders willen?

Kornelis Harmannij

Eenzaam

Om je eenzaam te voelen hoef je niet alleen te zijn. Gevoelens van eenzaamheid ontstaan juist wanneer je om je heen veel mensen ziet. Mensen die het goed hebben met elkaar. Tenminste, zo lijkt het voor jou. Maar jij staat daarbuiten. Jij doet niet mee. Jij bent eenzaam.
Zo zal ook Jezus zich vaak eenzaam hebben gevoeld. Als mensen wel van alles van Hem wilden, maar niet begrepen wat Hijzelf wilde. Als zelfs zijn eigen leerlingen Hem schaapachtig aankeken: wat bedoelt U nou precies?
Bijzonder is hoe Jezus hierop reageerde. Je merkt bij Hem niets van bitterheid. Hij trok zich niet terug in zijn cocon. Hij bleef zich geven in liefde.
Niet dat het daardoor meteen beter werd. Hij werd evengoed gekruisigd, omringd door publiek, en daardoor volstrekt eenzaam.
Maar nauwelijks twee dagen later werd Hij door zijn hemelse Vader tot leven gewekt. Het was het begin van een triomftocht over de hele wereld die nog steeds voortduurt. Ontelbaar veel mensen sloten zich bij Hem aan. Vaak eenzame mensen, die bij Hem begrip, liefde en een Thuis vonden.
Voelt u zich eenzaam? Weet u dan in goed gezelschap. Volg Jezus, die zijn energie niet verspilde aan pogingen om bij de mensen in het gevlij te komen. Volg Hem in zijn eenvoudige betoon van liefde, in trouw aan zijn hemelse Vader. Als beloning werd Hij het hart van een nieuwe gemeenschap die geen eenzaamheid meer kent. U bent er welkom.

Kornelis Harmannij

Oud

Binnenkort is 2019 het ‘oude’ jaar. En 2020 is dan het ‘nieuwe’ jaar. Soms worden ze ook zo voorgesteld: een oude man die het stokje overdraagt aan een jonge frisse knul. Die heeft de toekomst; de oude gaat voorbij en wordt vergeten.
Maar wist u dat in de Bijbel God zelf wel eens is uitgetekend als een oude wijze man, compleet met witte haren? (Als u het wilt nakijken: Daniël 7 : 9). Blijkbaar worden ouderen daar niet gezien als mensen die hun tijd hebben gehad en dus maar snel moeten verdwijnen. Ouderen zijn mensen die inderdaad al een lange tijd hebben geleefd, veel ervaring hebben opgedaan en dus veel kunnen betekenen.
Is dat niet een veel mooiere manier om tegen uzelf aan te kijken? Hoe ouder u wordt, hoe rijker. Gelukkig zijn er veel ouderen die het ook zo ervaren. Van God mogen ze. Want Hij is nog veel ouder dan wij allemaal bij elkaar. En wat heeft Hij ons veel te bieden!
Het is ook een mooiere manier om terug te kijken op het voorbije jaar, dat ‘oude’ jaar. Alles wat u hebt gedaan en alles wat u hebt meegemaakt, u hoeft het niet zo snel mogelijk te vergeten. Want wat had het anders voor zin? U mag het toevertrouwen aan de God die de eeuwen trotseert. Hij wil het meenemen als winst voor de toekomst.

Kornelis Harmannij