Geen mooier licht dan zonlicht, geen aangenamer warmte dan zonnewarmte. Wel of geen zon, dat is letterlijk het verschil tussen dag en nacht. Het weer kan wisselen, maar de zon blijft betrouwbaar: we zetten onze klok erop gelijk.Geen wonder dat in oude religies de zon als godheid werd vereerd. Inmiddels weten we beter. De zon is slechts een van de vele sterren uit het universum. Het maakt degene die al deze zonnen heeft ontworpen en vormgegeven ondertussen alleen maar groter. Hem mogen we met recht God noemen.Zelf is God meer dan de zon. Hij, als Schepper, was er vanaf het begin; de zon kwam pas halverwege kijken. En ook als de zon zijn tijd heeft gehad, zal God er nog zijn. De Bijbel leert ons uitkijken naar de tijd dat Hij alles nieuw zal maken, een tijd waarin de zon overbodig zal zijn. Want God zelf zal onze zon zijn.Is dat een verlies? Inderdaad zullen we iedereen uitlachen die beweert de zon te kunnen overtreffen. Behalve als de Schepper van de zon het zegt. Een God die zoiets bij ...

De corona bracht nieuwe regels mee: geen handen schudden, niezen in je elleboog, anderhalve meter afstand houden.In het begin vonden we zulke regels prettig. Het naleven ervan geeft een gevoel van controle. Maar na verloop van tijd verandert dat. Je gaat je irriteren aan de regels die jij overbodig vindt. Je stoort je aan anderen die zich niet houden aan de regels die jij wel belangrijk vindt.Bij de regels die God aan de mensen gaf, werkte dat vaak net zo. Ze waren bedoeld om ons in leven te houden. Doe dit en het zal je goed gaan; doe dat niet want dan krijg je problemen. Helder, aangenaam.Maar vaak deden Gods kinderen anders. Ze filterden zijn regels naar eigen voorkeur. Ze voegden er iets aan toe, over wat ze zelf belangrijk vonden. Vervolgens gebruikten ze dat om anderen te kunnen veroordelen. Jezus werd er ooit de dupe van.Zelf ging Jezus ook best soepel om met de regels van zijn Vader. Want Hij snapte ze. Ze deelden dezelfde Geest. Dus schafte Hij de regels niet af maar gaf ons w ...

Racisme is van alle tijden. Ook ik ben er gevoelig voor. Want ik vind die anderen toch wel een beetje vreemd. Ze hebben vaak een andere huidskleur, ze praten anders, ze bewegen anders, ze ruiken anders, ze gaan anders met elkaar om. Ze zijn best vriendelijk, maar ik hoef ze niet altijd om me heen. Al zeg ik dat natuurlijk niet hardop.Het gevolg is dat we elkaar ontlopen, elkaar niet begrijpen, elkaar niet vertrouwen, en dus gemakkelijk botsen. En natuurlijk krijgt die ander de schuld: hij deed zo raar. Vind ik.Want het echte probleem is dat ik denk vanuit mezelf. Ik kan die anderen niet als gelijken zien, want ze zijn niet gelijk. Tenminste: niet gelijk aan mij. En zolang ik mezelf normaal vind, zie ik die anderen als afwijking.Als christen leer ik om niet langer te denken vanuit mezelf maar vanuit God. Uit één mens heeft Hij ons allemaal gemaakt. En reken maar dat die eerste Adam anders leefde, anders praatte, er anders uitzag en anders at dan ik. Waarbij ik niet meer durf te zeggen d ...

Nu is het Corona; honderd jaar geleden was het de Spaanse griep. Ik wil u iets vertellen over die tijd, speciaal over de vader van de moeder van mijn moeder.Deze overgrootvader had graag dominee willen worden. Zijn ouders steunden hem en betaalden zijn studie. Maar toen maakte hij hun dienstmeid zwanger. Einde steun van de ouders, einde studie, zoek het maar uit!De eerste jaren lukte dat behoorlijk. Tot hij bij een val zijn heup brak. Voor de rest van zijn leven was hij kreupel. Om toch iets van inkomen te hebben, begon hij met zijn vrouw de zoveelste kruidenierswinkel in het dorp. Armoe troef: ’s morgens niet weten of je ’s avonds te eten hebt. Wat hebben ze veel gebeden! Ondertussen kregen ze samen tien kinderen, die ze met Gods hulp mochten grootbrengen.Toen kwam de Spaanse griep. Ze bleven gespaard. Maar een broer van mijn overgrootmoeder werd samen met zijn vrouw wel geraakt. Beiden overleefden het niet. Ze lieten drie jonge kinderen achter.Bijzonder vind ik hoe mijn overgrootoude ...